வல்லைவெளி

-துவாரகன் ம ண்டைக்குள் குறவணன் புழு நரம்புகளுள் கொழுக்கிப்புழு வாயில் செத்துப்போன மிருகத்தின் நாற்றம் உடலெங்கும் ஊனம் இன்னும் பேசிப்பேசியே வாசனை பூசு கவச குண்டலம் பந்தியில் பறிபோனது காண்டீபம் திருவிழாவில் தொலைந்து போனது சாரதியும் தேரோடு செத்துப்போனான் இந்த அழகிய உலகில் அழுகிய மனிதர்களோடு இன்னமும் வாழ்கிறேன் என்று உன் வரலாற்றில் எழுது. இல்லையெனில் இந்தக் கவிதையைக் கிழித்துப்போடு! 2011/09

-துவாரகன் நான் சிறுவனாக இருந்தபோது அயலூரில் ஒரு மூளைதின்னி இருந்தானென்று அம்மா சொல்வாள். வேகும் பிணத்தின்முன் சுடுகாட்டில் காத்திருப்பானாம். இப்போ மூளை விற்ற மனிதர்களைக் கண்டுகொண்டேன். பறக்கும்தட்டுக் கிரகவாசிகளுக்கு நல்ல விலைக்கு மூளை விற்றவர்கள் செம்மறியாட்டினதும் குரங்கினதும் காண்டாமிருகத்தினதும் மூளைகளை மாட்டிக் கொள்கிறார்கள் சித்தம் கலங்கிப் பேய்களாகிறார்கள் உடையுண்டு நிறமுண்டு கையுண்டு நகமுண்டு காலில்லை பேயென்று என் குழந்தை சொல்கிறது நான் சொல்லிக்கொள்கிறேன் அவர்கள் மூளை கழற்றியவர்கள் என்று நாங்களும் யோசிக்கலாம் எங்கள் மூளைகளை நல்ல விலைக்கு விற்பதுபற்றி…! 08/2011

-துவாரகன் உடல் குறுகு எலும்பை மற கும்பிடு போடு நாணலாய் இரு தவளையாவாய். இனிப்பெனச் சொல் குட்டையைக் குளமாக்கு இன்னும்... ங போல் வளை தமிழ்ப்பாட்டிக்கு நன்றி சொல் நீ துளிர்ப்பாய். 8/2011

-துவாரகன் முகமூடியில்லை குறுவாள் இல்லை சோதரரோடு கைகோர்த்து நிஜத்தில் கூடவே இருக்கிறார்கள் கொள்ளைக்காரர்கள். சிரிப்பைப் பறித்து காட்டேரியிடம் கொடுக்கிறார்கள் நிலத்தைச் சுருட்டி நீளமாய் விரித்துப் படுக்கிறார்கள் குழந்தைகளின் சோற்றை கூட்டாய்க் களவாடுகிறார்கள் இருப்பையும் உணர்வையும் தம் கைகளில் திணிக்கிறார்கள் மூட்டை கட்டியெடுத்தவருக்கு படத்தில் இருக்கும் பாட்டனின் மீசையும் வளையில் செருகிய பாக்குவெட்டியும் உறுத்துகிறது Night museum இரவில் உயிர்ப்பதுபோல் அஞ்சுகிறார் எங்கள் கடவுளரிடமும் இருக்கிறது அவரவருக்கு ஒவ்வொரு பாக்குவெட்டி. 8/2011 (Night museum - சிறுவருக்கான ஜனரஞ்சக ஆங்கிலப் படம். அப்படத்தில் ஒவ்வொரு இரவும் மியூசியத்தில் இருக்கும் எல்லாவற்றுக்கும் உயிர் வந்துவிடும்)

-துவாரகன் குளித்த ஈரம் துவட்ட நேரமில்லை. காற்சட்டை காயும்முன்னே அணிந்து கொள்கிறேன் சாப்பாடும் ஆலயப் பூஜைபோல் ஆறுவேளையாயிற்று அப்புச்சியின் உலகில் பழஞ்சோற்றுடன் வயிறு குளிரக் கஞ்சி. பின்னொரு காலம் வெள்ளைப் பிட்டுடன் ருசியான மிளகாய்ச் சம்பல். அவசரக் கோமாளிகளின் கையில் ‘கேக்’கும் 'மைலோ' பாலும். நினைவுகளின் துகிலுரிப்பு நிலைப்பவற்றின் நிலையழிப்பு என்னையும் தொலைக்கிறது என் கண்ணிலும் மூளையிலும் மூக்கின் வழியிலும் பாட்டனின் கறுப்பு இன்னும் மீதியாய் ஒட்டியுள்ளது. அவசரமாகக் கண்ட இடமெல்லாம் குந்தி எழும்பியதில் என் பின்பக்கம் மட்டும் கொஞ்சம் கறுத்துப் போயுள்ளது. நண்பரே சந்தேகமெனில் காட்டட்டுமா? யூலை/2011 நன்றி- tamilauthors.com (குறிப்பு - கவிஞர் சோ. ப வின் மொழிபெயர்ப்புக் கவிதையொன்று ஞாபகம் வருகிறது)

ஈ ழத்து இலக்கிய வானின் விடிவெள்ளி நீ தமிழ்ப் புலமையின் குறியீடு நீ சொல்லின் வீச்சும் அறிவின் துலக்கமும் தமிழ் கூறும் உலகெங்கும் உன்னை நினைக்க வைத்தது. விமர்சன வீச்சினால் ஈழத்தமிழை உலகெங்கும் எடுத்துச் சென்றாய் நீ கணைகள் பெற்றாலும் சளைக்காது தொடர்ந்தாய் நீ. யாழ் பல்கலையில் இறுதியாய் உன் தமிழ்ப்புலமையின் கப்பிப்பால் குடித்த பாலகர்களில் ஒருவனாய் அன்று நானும் உன் அருகில் இருந்தேன் ஐயா. அதனால் இருவிழி நீருடன் உலகெங்கும் பரந்த உன் மாணவசீடர்களில் ஒருவனாய் நின்று அஞ்சலித்தேன் ஐயா! ஈழத்து இலக்கிய வானின் விடிவெள்ளியாய் என்றும் ஒளிர்வாய் தமிழ்ப் புலமையின் குறியீடாய் நீ இன்னும் வாழ்வாய் -சு. குணேஸ்வரன் (துவாரகன்)

-துவாரகன் இருட்காட்டில் ஒளியைக் கண்டுகொண்டவன் அதைச் சொற்கள் போல் விழுங்கிவிட்டான். சொல்… விழுங்கினால் திக்கும். யாருக்கும் எதுவும் புரியாது. வேடதாரி ஒளியை விழுங்கினான். அது தொண்டைக்குழியில் மீன்முள் போல் சிக்கிக்கொண்டது. பாட்டன் சொன்ன கதைகள் போல் கனவுகண்டான் ஒளி உமிழ்நீரில் கரைந்துவிடும் என்று. ஒளி இரைப்பையில் சமிபாடடையும் என்று. குருடன் அடித்த கதையாய் காத்திருந்தான் ஒளி அசைவற்றுக் கட்டியாகியது. இன்னமும் ஆட்டுக்குட்டியை விழுங்கிய வெங்கடாந்திப் பாம்புடல்போல் துருத்திக் கொண்டிருக்கிறது ஒளி 06/2011

-துவாரகன் என் உதட்டுச்சாயம் பற்றியும் கன்னத்தில் விழுந்து தழுவிக் கொண்டிருக்கும் கூந்தல்அழகு பற்றியும் நீ ஏன் இப்போது பேசுகிறாய் இல்லை என் அன்பும் தீராக்காதலும் ஏன் உன்னிடம் தோற்றுப்போகின்றன என் நகப்பூச்சுக்கே நாளும் புகழ்ந்து தள்ளும் நீ நான் பேசும்போதெல்லாம் வானத்தையும் பூமியையும் பார்த்து ஏதேதோ பிதற்றுகிறாய் தீராக்காதலி அடுக்கடுக்காக மீளவும் கேட்கத் தொடங்கிவிட்டாள். ஜோடிப்புறாக்கள் கொஞ்சிப்பேசும் அழகுடன் கூடிய பரிசுப்பொருளுடன் பேச முடிவுசெய்துவிட்டேன். அவளின் கேள்விக் கணைகள் முழுதாக என்னை மூடும்முன்னே! 06/2011 நன்றி - பதிவுகள்,காற்றுவெளி,யாதும்

-துவாரகன் வார்த்தைகளை மண் மூடுகிறது முகத்தையும் மனத்தையும் இருள் மூடுகிறது பூதத்தீவுப் புதிர்போல ஏதோ ஒன்று மனத்தீவில் ஓடுகிறது கணங்கள்தோறும் மெளனமே இலகுவாயிற்று நினைவு குமட்டுகிறது எல்லாக் கண்களும் விழித்துப் பார்க்க இயலாமை… மரணம்… உயிரின் மோகம்… ததும்பி வழிய முகத்தைப் புதைத்துக் கொண்டு நடந்தேன் நினைவு துரத்துகிறது. மறதியே! என் இருளறையை உனக்குக் காணிக்கையாக்குகிறேன் நீ வாழ்க இப்போது மட்டும் எல்லோருக்கும் இலகுவாய்க் கிடைக்கிறது ஒரு சுருக்குக்கயிறு. 06/2011 நன்றி - காற்றுவெளி யூன்/பதிவுகள்

-துவாரகன் உக்கிப்போன தெருவில் எலும்பொன்றைக் கண்டெடுத்தேன் சுவட்டெச்ச ஆராய்ச்சிக்கு மூளை தயாரானபோது காற்றுக் கைகளிலிருந்து அது நொறுங்கி விழுந்தது செத்துக் கோதாகிப்போன மிருகத்துள் புகுந்து குடைந்து வெளியேறும் பன்றியைப்போல் தெருவையும் எலும்பையும் குடைந்துகொண்டிருக்கிறது பதார்த்தம். கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்க் கொல்லும் தீராப்பிணிபோல்... உக்கிப்போகின்றன தெருக்களும் எலும்புகளும். 04/2011 நன்றி - சுடர் ஒளி மே 29