வல்லைவெளி

-துவாரகன் பரிபாஷைகளுடன் இருப்பவளிடம் வார்த்தைகளைக் கடன்கேட்கிறார்கள் உதிர்த்த ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் அளவுகோல் வைத்து ஆராய்ந்தவர்கள் இப்போ உதிர்க்கும் வார்த்தைகளை இரத்தினப் பெட்டிக்குள் பத்திரப்படுத்தி சாமரம் வீசி குதிரையில் ஏற்றிச்செல்லக் காத்திருக்கிறார்கள். அவளின் வார்த்தைகள் பறவைபோல் சிறகடிப்பவை குழந்தைகளின் வண்ணமயச் சட்டைகளில் அழகுகாட்டக்கூடியவை மனிதர்களின் வார்த்தைகள் எப்போதும் தூலமானவை பூடகமானவை எப்போதும் பொய்யானவை எந்நேரமும் கொல்லக்கூடியவை. உயிர்வாழவைக்கும் வார்த்தைகள் எங்கள் கடவுளரிடமும் இல்லை. இப்போ தீர்மானமாயிற்று மனிதர்களுக்கு வார்த்தைகளைக் கடன் கொடுப்பதைப் பார்க்கிலும் ஒரு சிட்டுக்குருவிக்குக் கொடுக்கலாம் என்று. 03/2011 நன்றி : காற்றுவெளி

-துவாரகன் எமக்குக் கைகளிருந்தால் ஒருவரைக் கன்னத்தில் அறையலாம் தடியால் அடிக்கலாம் சுட்டுவிரலால் அதிகாரம் செய்யலாம் இன்னும் எதுவும் செய்யலாம் எமக்குக் கைகளிருந்தால் ஓடிவரும் குழந்தையை அள்ளி அணைக்கலாம் வீதியில் விழுந்தவரைத் தூக்கி விடலாம் நட்புடன் பற்றிக்கொள்ளலாம் நாலுபேருக்கு உதவலாம் நாட்டைக் கட்டியெழுப்பலாம் கைகளில்லாவிடில் எல்லாவற்றுக்கும் எல்லாநேரமும் யாரையும் எதிர்பார்க்கக்கூடும் ஒரு பயணத்தில் கையிரண்டும் இல்லாமல் மிகப் பிரயத்தனப்பட்டாள் அவள். ஆனாலும் அவள் சிரித்தாள் நட்போடு உரையாடினாள் மனிதராயிருக்கிற மனிதருக்கு மத்தியில் இன்னமும் மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள். ஆதலால் அவள் உயிரோயிருக்கிறாள். 03/2011 நன்றி : திண்ணை/காற்றுவெளி/பதிவுகள் --- குறிப்பு - இந்தக் கவிதைக்குரிய பெண்ணை 29.07.2011 newjaffna.comஎன்ற இணையத்தள செய்தி ஒன்றின்மூலம் தற்செயலாக மீளவும் அறிய முடிந்தது. இதற்குள் பெரிய கதையே இருக்கிறது. கீழே உள்ள லிங்கின் ஊடாக சென்று பாருங்கள். நாங்கள் என்ன பங்களிப்புச் செய்யலாம் என்பது பற்றி யோசிக்கலாம். http://newjaffna.com/fullview.php?id=NDc5OA==

-துவாரகன் இப்பொழுதெல்லாம் புனிதம் பற்றிப் பேசுகிறாய் தூசுகளால் ஆன இந்த உலகு தூ(ய்)மை நிறைந்ததுதான் பட்டுப்போன மரக்கொட்டுக்கூட உனக்குப் புனிதமென்றால் எனக்கென்ன இருந்து விட்டுப்போகட்டுமே! குழந்தைகளின் மண்விளையாட்டுப்போல் என் வாழ்வழித்து புதிதுபுதிதாய் வரைகிறாயே இதை என்னவென்பது? முகப்பூச்சுப் பூசிக்கொண்டு சிரிப்பதும் நாற்றத்தை மறைக்க வாசனைத் திரவியம் பூசுவதும் பூச்செண்டு தந்து முறுவலிப்பதும்கூட இருந்து விட்டுப்போகட்டும். தொப்புட்கொடிப் பிறப்பும் மரணவீட்டுப் பிணமும் ஒருவேளை தீட்டாக இருக்கலாம் உன் வீட்டுப் பூச்சாடியும் நாய்க்குட்டியும் உனக்குப் புனிதமென்றால் என் பூர்வீகமும் நாமமும் என்ன தூமைச் சீலையா? 03/2011 நன்றி - பதிவுகள்/

-துவாரகன் ஒரு நாள் என் கனவில் கடவுள் வந்தார் தான் யார் என்று கேட்டார் கடவுள் என்றேன் எல்லாம் அறிந்தவர் எங்கும் நிறைந்தவர் எல்லோரையும் காப்பவர் அவரே கடவுள் என்றேன் ஆனாலும் கடவுள் மிகக் கவலைப்பட்டார் என்னவென்று கேட்டபோது தான் நன்றாக இல்லை என்றார். கடவுள் நீண்ட நேரம் சிந்திக்கிறார் கடவுள் நீண்ட நேரம் விடுப்புக் கதைக்கிறார் இதனால்த்தான் கடவுள் நன்றாக இல்லையென்பதைப் புரிந்துகொண்டேன் ஒளிவட்டம் கொண்ட ஞானிகள் போல் கடவுளும் இருக்கவேண்டும் இல்லாவிடில் இரணியன் வந்துவிடுவானே? இப்போ நானும் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறேன் இரவில் மின்னுகின்ற மின்மினிப் பூச்சிகளையும் நட்சத்திரங்களையும் பார்த்துக்கொண்டே 180120112212 நன்றி - திண்ணை/வார்ப்பு/காற்றுவெளி

-துவாரகன் துயரத் தொடர் கதைக்கு அளவேது வெள்ளக் காட்டிடையே நீரைக் கிழித்துச் செல்கிறது வண்டி மழைநீரும் கடலும் இணையும் ஓரத்தில் அடுக்கடுக்காய் குச்சிக் குடிசைகள் மழையில் நனைந்த காக்கைகள்போல். தலையில் மழைநீர் சொட்டச் சொட்ட நைந்துபோன நூல்சேலையுடன் சங்கடப்பட்டபடி முக்காடு போட்ட தாய். கூடவே பயணித்தாள் அந்தச் சிறுமி அவளைவிடப் பெரிய சட்டையுடன். தலையில் நிறங்கலைந்து போன நீல ‘வூல்பாண்ட்’ வெளியே றபர் தொங்கிக் கொண்டிருந்தது காய்ந்து கறுத்துப்போன முகம் வழித்திழுக்கப்பட்ட தலை நீர் சொட்டிக்கொண்டிருந்தது. கையில் ஒரு காய்கறிக் கூடை மழையில் நனைந்த கைகள் நடுங்கின ‘என்ன நல்லா நனைஞ்சிட்டீர்போல… நடுங்குதோ? சின்னப் புன்முறுவலுடன் தலையாட்டினாள் குச்சிக் குடிசையும் அவளைவிடப் பெரிதான சட்டையும் அந்தச் சின்னச் சிரிப்பின் பின்னால் ஒளிந்திருக்கக் கண்டேன். 160120110705 (ஒரு மழைநாளில் குச்சவெளி புல்மோட்டை பிரதேசத்தினூடாகப் பயணம் செய்தபோது ஏற்பட்ட அனுபவம்) நன்றி - உதயன் /காற்றுவெளி

- துவாரகன் நெஞ்சடைத்து வரும் ஆற்றாமை வாய் திறந்து அழுதால் தீருமோ? கல்லோடு கட்டிக் கடலில் போட்ட கதையாக அச்சமும் அவலமும் எப்படி ஒன்றாய்ச் சேர்ந்தன? தந்திரமா தன்வினைப்பயனா வரலாறா தமக்குள் கேட்கிறார்கள். எல்லாம் மாயை ஒரு சித்தனும் கூறுவான் பிரபஞ்சம் அறிந்து விரிந்தபோது மானிட வாழ்வு மட்டும் எப்படிப் பூச்சியமானது? பறித்துப் பிரித்தெடுத்து முழுவதும் விழுங்கும் குரங்குபோல் வந்த தூதர்களின் மூச்சொலி இன்னமும் கேட்கிறது. வழக்காட முடியாத தமிழ்ச்சாதியோ? என்றான் ஒரு கவிஞன். பிரபஞ்சத்தின் வெற்றியில் தூசாக அடிபட்டுப் போன மானிட ஜாதி இதுதானா? வேரெது குரலெது மரத்தடிப் பிச்சைக்காரன்போல் கேட்டுக் கொண்டேயிரு! தட்டில் மட்டும் அப்பப்போ சில சில்லறைகள் மட்டும் விழக்கூடும். 231220101038

-துவாரகன்- மீளவும் பூச்சிகளும் பறவைகளும் வாழும் உலகு எனக்காகச் சபிக்கப்பட்டிருக்கிறது எப்போதாவது ஒருமுறை வரும் வாகனத்தில் ஒரு பயணத்திற்காகக் காத்திருத்தல் வழமையாயிற்று எத்தனை முறைதான் இப்படிச் சறுக்கி விழுவது? அதிகமாக எல்லா அதிகார வர்க்கத்திற்கும் மூளைப் பிசகு ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும்? சீறிவரும் வாகனத்தில் இருந்து கண்ணாடிக் கதவு இறக்கி சுட்டுவிரல் காட்டவும் லாபத்தில் பங்குபோடவும் நேரம் குறித்து வருவார்கள். கூடவே முதுகு சொறிய கொஞ்சம் ஒட்டியிருக்கும். பூச்சிகளும் பறவைகளும் மிருகங்களுமே வாழக்கூடிய வனவாசகத்தில் பட்டரும் ஏசியும் நெற்வேர்க்கும் பயன்படுத்தலாம் என ஆலோசனை கூறுகிறார்கள் மூளைகெட்டவர்கள் மூன்று மணித்தியாலமாக யாரோ ஒரு நல்லவனின் வருகைக்காக பாசிபிடித்த மதகு ஒன்றில் குந்தியிருக்கிறேன் வீதியை வெறிப்பதும் குரங்குகளின் ஊஞ்சலை ரசிப்பதும் பறவைகளின் கீச்சிடலும் பழக்கமாயிற்று மழைபெய்து ஈரமாக்கிய கிரவல் மண்ணில் மண்புழுக்கள் நெளிவதையும் வாரடித்து ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நீரில் தத்தளித்துக் கொண்டிருக்கும் எறும்புகளையும் இப்போது பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறேன் இந்த உலகில் வாழச் சபிக்கப...