வல்லைவெளி

  තුවාරකන් පරිවර්තනය  -  ඉබ්නු   අසූමත් 2012இல் நான் எழுதிய 'நகரம்' என்ற மற்றுமொரு கவிதையை   இப்னு அஸூமத் அவர்கள் சிங்களத்தில் மொழிபெயர்த்துள்ளார். இது சிங்களத்திற்கு மொழிபெயர்க்கப்படும் எனது இரண்டாவது கவிதையாகும். இப்னு அஸூமத் அவர்களுக்கும்   பகிர்ந்த தோழமைத் துடிப்புகளுக்கும்   மிக்க நன்றி. தமிழ் மூலக்கவிதை இங்கே உள்ளது.  நகரம் https://www.facebook.com/groups/1302974290054251/permalink/1550229631995381/ " නගරය " පැහැබරව දිලෙන නගරය උන්මත්තකයන්ගෙන් පිරී ගොසිනි උසි ගන්වන ලද යාන්ත් ‍ රික මිනිස්සුන් මෙන් කවුරුන්දෝ මෙම මිනිස්සුන්ව ක් ‍ රියා කරවයි රාජකාරියට ගිය කෙනා කෑ ගසා විකුණෙන කඩදාසි මල්වල මිළ හෙට්ටු කරමිනි . ටයි , සපත්තු ෆයිල් කවර සමඟ ගංසූරිය වැට තුළ හෙම්බත්වූ මිනිස්සුන්ව රවටන්නට පිටත්වන තවත් සමහරු හුස්ම ගන්නට වෙර දරන්නාගෙන් රෝහල් දොරකඩ සිට හිඟමන් යදියි යාචකයෙක් දෙමාපියන්ද අනෙකුත් අයවලුන්ද මිය යද්දී දෑස් නිලංකාර වන්නට පුදුමාකාර සත්තු මෙන් පිංතූරු ගනිති ...

  செம்மண் பத்திரிகையின் இவ்வார "கவிதை எனும் தேனாறு" பக்கத்தில் எனது கவிதையினையும் அறிமுகப்படுத்தியுள்ளார் வேலணையூர் தாஸ் அவர்கள். அதில் பத்துக்கட்டளைகள் என்ற கவிதையை எடுத்துக் காட்டியுள்ளார். மிக்க அன்பும் நன்றியும் செம்மண் 2021 கார்த்திகை 6-12

තුවාරකන් පරිවර්තනය  -  ඉබ්නු   අසූමත් இப்னு அஸூமத் Ibnu Asumath அவர்கள் எனது "வெற்றுப் போத்தல்களும் கச்சான் கோதுகளும்' என்ற 2013 இல் வந்த கவிதையை சிங்களத்தில் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார். அதனை தோழமைத் துடிப்பு என்ற மொழிபெயர்ப்புப் பக்கத்திலும் பதிவேற்றியிருக்கின்றனர்.  https://www.facebook.com/groups/1302974290054251   சிங்கள மொழிக்குச் செல்லும் எனது முதற் கவிதை இதுவே. நன்றியும் மகிழ்ச்சியும். (தமிழ் மூலக்கவிதை இங்கே உள்ளது.  வெற்றுப் போத்தல்களும் கச்சான் கோதுகளும்   ) " හිස් බෝතල් හා රට කජු ලැලි " සියල්ල සෝදා පිස දමා හමාරය සියල්ල පින්තාරු කළ ද අවසන්ය ලේ පැල්ලම් රූ කැබලි පන්නන සළකුණු සියල්ල දැඩි මහන්සියෙන් ඉවරයක් කර අවසන්ය . නුඹ තවමත් සිහින හා සැබෑව ඔසවමින් ඇවිදින්නේය බුද්ධිය අවුල් කරගෙන ඇත . මෘත දේහයේ මතකයන් ඔසවාගෙන ඇත . නුඹේ ළදරුවාගේ සිඳී ගිය කැබිලි ගෙන ඔඩොක්කුවේ තබා ගෙන ඇත . මා දී ඇති බඹරාගේ නාදය ද හුරතල් වන ගිරවුන්ව ද ඇස් පිල්ලම් ගසන කළාමැදිරියන්ව ද පිළිගැනී...

  - துவாரகன்  அடித்துக்கொண்டோடும்  மழைவெள்ளத்தின் கலகலப்பாக  எத்தனை வார்த்தைகள் உன்னைப் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருப்போம். அன்று மட்டும் வார்த்தைகளின்றித்  தோற்றுப்போனோம்.   எல்லோர் முகங்களும் கவிழ்ந்திருந்தன. எல்லோர் உதடுகளும் சொற்களை இழந்திருந்தன. முதலில் எந்த வார்த்தையைப் பேசுவது? உதட்டுக்குள் பரிசோதனை நடந்து கொண்டிருந்தது.   உன் குண்டுக் கண்களும் சிரிப்பும் முன்னே அப்பியிருந்தன. கண்களை நிறைத்தன நீர்த்துளிகள். நெஞ்சத்தை அடைத்தது ஓவென்ற அழுகை.   வாசலில் கேட்ட சைக்கிள் சத்தம் நீண்ட மௌத்தை உடைத்தது. எல்லோரும் ஒரே கணத்தில் திரும்பிப் பார்த்தோம். அப்போதும்கூட… வார்த்தைகள் தோற்றுக் கொண்டேயிருந்தன. (பவித்திரனுக்கு…) 12122021